دلـت را بتـکان

غصه هایت که ریخت، تو هم همه را فراموش کن
دلت را بتکان
اشتباهایت وقتی افتاد روی زمین

بگذار همانجا بماند
فقط از لا به لای اشتباه هایت، یک تجربه را بیرون بکش
قاب کن و بزن به دیوار دلت 

دلت را محکم تر اگر بتکانی
تمام کینه هایت هم می ریزد
و تمام آن غم های بزرگ
و همه حسرت ها و آرزوهایت 

باز هم محکم تر از قبل بتکان
تا این بار همه آن عشق های بچه گربه ای هم بیفتد

حالا آرام تر، آرام تر بتکان
تا خاطره هایت نیفتد
تلخ یا شیرین، چه تفاوت می کند؟
خاطره، خاطره است
باید باشد، باید بماند

کافی ست؟
نه، هنوز دلت خاک دارد
یک تکان دیگر بس است
تکاندی؟
دلت را ببین
چقدر تمیز شد ... دلت سبک شد؟

حالا این دل جای "او"ست
دعوتش کن
این دل مال "او"ست...
همه چیز ریخت از دلت، همه چیز افتاد و حالا

و حالا تو ماندی و یک دل
یک دل و یک قاب تجربه
یک قاب تجربه و مشتی خاطره
مشتی خاطره و یک "او

خـانه تـکانی دلـت مبـارک

+ نوشته شده در شنبه 10 دی 1390برچسب:,

عیبی ندارد اگر زيبا نيستی
تنها لایق نام انسان باش
گاهی برو
گاهی بمان
گاهی بخند
گاهی گریه کن
گاهی حرف بزن
گاهی فریاد بزن
گاهی قدم بزن
گاهی سکوت کن
گاهی ببخش
گاهی یاد بگیر
گاهی سفر کن
گاهی اعتماد کن
گاهی فراموش کن
گاهی زندگی کن
گاهی باور کن
گاهی بزرگ باش
گاهی کوچک باش
گاهی دریا
گاهی برکه
اما همیشه
همیشه انسان باش..

زمستان گذشته است

         گل ها شكفته اند

و زمان نغمه سرايي فرا رسيده است

              و تو اي كبوتر من كه در شكاف صخره ها

و پشت سنگ ها پنهان هستي

                     بيرون بيا

و بگذار صداي شيرين  تو  را بشنوم

               و صورت زيبايت را ببينم

             زيرا اكنون ديگر زمستان به پايان رسيده است

سپيده كه سر بزند

در اين بيشه زار خزان زده شايد دوباره گلي برويد

شبيه آنچه در بهار بوييدي

      پس به نام زندگي هرگز مگو هرگز

آه اي قلب محزون من

ديدي چگونه سودا رنگ شعر گرفت

ديدي كه جغرافياي فاصله را چگونه با نوازش نگاهي مي شود 

                         طي كرد و ناديده گرفت

ديدي كه رنج هاي كهنه را با ترنمي مي شود يكباره فراموش كرد

     ديدي كه آزادي لحظه ي ناب سر سپردن است

ديدي كه عشق يك اتفاق نيست

                              يك قرار قبلي است

مثل يك تفاهم ازلي از ازل بوده

                 و تا ابد ادامه خواهد داشت

تو هم اي خوب من اين نكته به تكرار بگو

اين دلاويز ترين شعر جهان را

نه به يك بار و به ده بار كه صد بار بگو

" دوستت دارم " را با من بسيار بگو

" دوستم داري؟ " را از من بسيار بپرس

عشق، رفاقت، شهرت طلبی ... همه به خاطر هراس از تنها ماندن است
و شاید قوی ترین جذابیت وصال در همین باشد
كه آدمی در هنگام وصال هرگز گمان نمی برد كه روزی تنها خواهد ماند

تو گاهی خیال می كنی گمشده خود را باز یافته ای
اما بسیار زود درمی یابی كه این بازیافته ات قدری بزرگتر از بخش گمشده توست
یا قدری  كوچكتر

گاهی او را می یابی و مدت كوتاهی در خوشبختی رسیدن به او به سر می بری و اما گاه او رشد می كند و از خلاء تو یا حتی خود تو بزرگتر می شود
و دیگر در درونت نمی گنجد

پــروردگـارا از عشـق امـروزمـان چیـزی بـرای فـردایـمـان بـاقـی بـگـذار به اندازه يك نگاه .. به اندازه يك لبخند.. تا به ياد داشته باشيم كه روزي عاشق هم بوديم..

خداوند روز اول آفتاب را آفرید

روز دوم دریا را

و من
هر شب
به بالشم
كه از جنس خيال نرم آغوش توست ، مي سپارم
كه مرا
درست در ساعت ماه ومهتاب
بيدار كند ...
مبادا كه شبي ، تماشاي آسماني نگاهت را
زير باران نوازش و بوسه
خواب بمانم ...

“همه عالم در جنبش و ارتعاش است! ”
“هستی یعنی ارتعاش و هر ارتعاشی در درون و بیرون ما،
روی ما و بیرون ما اثر میگذارد! ”
“هر کلمه ای که به زبان می آوریم، روی تک تک سلولهای بدن ما و محیطمان اثر میگذارد! ”
“تصاویری که میبینیم یا در خاطر تجسم میکنیم روی ما و محیط اطرافمان اثر میگذارد! ”
“حتی نوشتن کلمات به صورت بیصدا و بدون خواندن هم روی ارتعاش بقیه اثر میگذارد! ”
“حتی تصویر و نام کلمات هم برای خود حامل ارتعاش اثر گذار هستند! ”
“اگر کسی آنسوی دنیا دعا کند ، در این قسمت دنیا ارتعاش دعایش دیگری را شفا میدهد! ”

خدای عزیزم 

 اون کسی که همین الان مشغول خوندن این متنه، زیباست (چون دلی زیبا داره)   

درجه یکه (چون تو دوستش داری بهش نظر کرده ای)،  

قدرتمند و قوی و استواره (چون تو پشت و پناهش هستی) و من خیلی دوستش دارم.  

خدایا، ازت میخوام کمکش کنی زندگیش سرشار از همه بهترین ها باشه.   

خواهش میکنم بهش درجات عالی (دنیائی و اخروی) عطا بفرما

هروقت بهت احتیاج داشت دستش رو بگیر (حتی اگه خودش یادش رفت بیاد در خونه ات و ازت کمک بخواد)

و کاری کن این رو با تمام وجود درک کنه که هر آن هنگام که با تو و در کنار تو قدم برمیداره و گنجینه یه توکل به تو رو توی دلش حفظ کرده، همیشه و در همه حال ایمن خواهد بود.

شاید خیلی وقت ها قدر داشته هامون رو اونطور که باید، نمی دونیم و به نوعی عرصه زندگی رو بر خودمون تنگ می کنیم که انگار حاصل عمرمان تمام غم ها و ناملایمات دنیاست و دیگران ازش سهمی ندارند در حالیکه اگر قدری عاقلانه تر فکر کنیم می بینیم که دیگران هم فقط شادیها و موفقیت هاشون نیست که دستمایه ی زندگیشونه؛ و بقول این شعر زیبا:

زندگی وقت کمی بود و نمیدانستیم
همه ی عمر دمی بود و نمیدانستیم

حسرت رد شدن ثانیه های کوچک
فرصت مغتنمی بود و نمیدانستیم

تشنه لب، عمر بسر رفت و به قول سهراب
آب در یک قدمی بود و نمی دانستیم

اين بار تو بگو دوستت دارم نترس من آسمان را گرفته ام كه به زمين نیاید

تکرار کن مرا

  که بی تو تکرار دوباره ای در من نیست  

بخوان مرا 

     که بی تو نوای تازه ای در من نیست

بمان برایم  

     تا ابد تا همیشه تا بودن

        که بی تو حتی تجسم سردی از من نمی ماند